นิทานเรื่อง “หัวล้านนอกครู” อธิษฐานขอพรจากเรา เทวาเจ้าป่าเจ้าเขา แล้วลงไปดำสองคราว ห้ามขาดห้ามเกิน” .......... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหัวล้านคนหนึ่ง ชื่อ แวว อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน โดยที่คนในหมู่บ้านทุกคนไม่มีใครหัวล้านเลยแม้แต่คนเดียว เขาจึงเป็นบุคคลที่แปลกประหลาดในสายตาของเพื่อนบ้าน แววรู้สึกว่าตนเองมีปมด้อย ที่ใครๆ มักเรียกชื่อเขาว่า "แววล้าน" หรือ "ล้านแวว" โดยมีคำว่า ล้านเป็นคำวิเศษณ์นำหน้าหรือต่อท้ายเสมอ ตอกย้ำทำให้เขาเจ็บใจเป็นยิ่งนัก เขานั่งคิดนอนคิดตลอดมาว่า จะหาหนทางอย่างไร ที่จะทำให้หัวหายล้านเสียที .......... ในหมู่บ้านแห่งนี้มีเฉพาะหมอรักษาโรคภัยต่างๆ ให้หายขาด แต่โรคหัวล้าน หมอทั้งหมู่บ้านไม่มีใครสามารถรักษาได้ แม้ว่าเขาจะหัวล้านแต่ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานด้วยความสุจริต ทำบุญสุนทาน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ จนเป็นที่รักใคร่ของทุกคนในหมู่บ้าน ยกเว้นคำว่า"แววล้าน" ที่เป็นคำแสลงใจไม่มีวันจบสิ้น .......... คืนหนึ่งเขาฝันว่า มีเทวาดามาเข้าฝันและบอกกับเขาว่า “จงเดินทางไปทางทิศตะวันออก มีฤๅษีตนหนึ่งอาศัยอยู่ในป่า มีวิทยาคมแก่กล้า เจ้ามีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจสิ่งใด เจ้าจงเดินทางไปขอเถอะ” อาจเป็นเพราะบุญบันดาลที่เขากระทำมาจึงทำให้เทวดาสงสาร มาเข้าฝันชี้ทางสว่างให้ .......... พอย่ำรุ่ง นายแววล้าน ได้จัดหุงหาอาหาร สะสมเสบียง ไว้กินขณะเดินทาง พอรุ่งสาง เขาออกเดินทางตามทิศที่เทวดาบอกทันที .......... ล้านแวว เดินทางรอนแรม ลัดเลาะมาตามป่าเขาลำเนาไพร เมื่อหิวขึ้นมาคราใด ก็เอาเสบียงกรังขึ้นมารับประทานพอประทังชีวิต .......... เจ็ดวันผ่านไป เขามุ่งหน้าเดินทางไปทางทิศตะวันออก โดยค้างคืนตามโพรงไม้ คาคบไม้ หรือตามถ้ำ จนเที่ยงวันของวันที่แปด เขาได้เจออาศรมหลังหนึ่ง เขาจึงเดินเข้าไปหาทันที บนอาศรมมีท่านฤๅษีกำลังนั่งสมาธิอยู่ แววล้านก้มลงกราบอย่างงาม 3 ครั้ง แบบเบญจางคประดิษฐ์ ก่อนที่เขาเอ่ยปากใดๆ ท่านมุนีก็เอ่ยปากขึ้นว่า “เรารู้ความประสงค์ของเจ้าหมดแล้ว” แววได้ยินยิ่งเกิดความศรัทธายิ่งนัก “เจ้าจงเดินไปที่สระน้ำ อธิษฐานขอพรจากเรา เทวาเจ้าป่าเจ้าเขา แล้วลงไปดำสองคราว ห้ามขาดห้ามเกิน” ดาบสชรากล่าว แววล้านได้ยินคำโสมนัสใจยิ่ง เหมือนยกภูเขาจากอกทิ้ง คราวนี้คงหมดความกังวลใจเสียที .......... แววก้มลงกราบอีก 3 ครั้งแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังสระใกล้ๆ อาศรมตามที่ ฤๅษีบอก ตั้งสัตย์อธิษฐานแล้วก้าวเดินลงสระ เขาดำลงไป .......... ดำครั้งที่ 1 เมื่อโผล่ขึ้นมาเอามือคลำศรีษะพบว่า มีผมงอกขึ้นมารำไร .......... ดำครั้งที่ 2 เมื่อโผล่ขึ้นมาผมงอกดกดำขึ้นกว่าเก่าเล็กน้อย ทำให้นายแววดีใจยิ่งนัก กระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความดีใจ เขานึกในใจว่า “นี้ขนาดดำแค่สองครั้งผมดกดำและยาวแค่นี้ หากดำต่ออีกครั้งผมคงดกดำสวยงามเป็นแน่แท้“จึงลืมหรือตั้งใจฝืนคำสั่งท่านดาบส ตัดสินใจดำต่อ .......... ดำครั้งที่ 3 เมื่อโผล่ขึ้นมาเอามือคลำดูอย่างช้าๆ คิดว่าคงได้ผมสมใจหวัง แต่กลับตรงกันข้าม หัวเขากลับล้านแววเหมือนเดิม .......... แววนึกถึงคำสั่งเสียของท่านฤๅษีได้ ก่อนที่เขาจะมาดำน้ำในสระ แต่ก็สายไปเสียแล้ว เขาจะดำอีกกี่ครั้งไม่มีผมงอกมาอีกเลย จึงตัดสินใจกลับบ้านโดยไม่ล่ำลาท่านดาบส .......... นิทานเรื่องนี้เป็นที่มาของสำนวนที่ว่า “หัวล้านนอกครู ที่มาhttp://share.psu.ac.th/blog/tamstory/7039